Gied, Wim en Hans: Samen 200 jaar oud!

De oorsprong van dit verhaal begint ergens op grijze koude, winterse zondagmiddag, om precies te zijn 18 december 1988. Het is mijn verjaardag, mijn 24^e. De eerste verjaardag die ik vier op mijn appartementje aan de Kleine Steeg in Sittard. Woonde sinds een paar maanden op mezelf, 2 hoog. Rond half drie/drie uur verwacht ik o.a. mijn ouders en zusje, mijn opa en oma, nog wat familie. Koffie, vlaai, bier, alles staat klaar voor een gebruikelijke verjaardag.

Daar gaat de bel. Echter, als ik de deur open, staan er heel verrassend 2 ongenode gasten voor de deur, namelijk Wim en Gied… Dat ik verbaasd was, niet vreemd uiteraard. Ik speelde weliswaar al een paar jaar bij hun in het team, maar ik had ze toch niet uitgenodigd? Maar wie Gied en Wim kennen, die schromen niet om zichzelf gewoon uit te nodigen.

Ze stonden er heel triomfantelijk, fles wijn in de hand, en wilden uiteraard binnen komen. Want? Gied had uitgerekend dat we op dat moment met zijn drieën 100 jaar oud waren, en dat moest natuurlijk gevierd worden! Ik kon ze uiteraard niet weigeren, en heb ze toch maar binnen gelaten haha. Het werd een gezellige middag, waarbij Gied en Wim naadloos integreerde in mijn familie, geef ze een biertje en dan lukt dat altijd.

Ik heb met die heren vanaf mijn seniorentijd een aantal jaren in de 4^e klasse “gesjraveld”. Zeker wel een jaar of 5, 6 schat ik. Ik heb me toen altijd afgevraagd waarom ik toen maar niet hogerop kwam, met die 2 ervaren senioren om me heen. Nou, het antwoord kwam ik later pas achter, de heren hebben me veel geleerd, behalve echt tafeltennissen… Maar dat was ook maar echt bijzaak voor de heren, vooral de derde helft was het belangrijkst natuurlijk voor ze😉

Ik zou vele avonturen met ze kunnen beschrijven, eentje wil ik er toch wel uitlichten. Ik als jong broekie was natuurlijk de perfecte BOB voor ze. BOB bestond destijds helemaal nog niet, die heette simpelweg HANS. In mijn eerste auto, een goudgele Ford Taunus, met bruin leren dak , reed ik de 2 heren rond op vele zaterdagen, in het Limburgse.

Zo moesten we een keer naar Smash ‘76 (Schaesberg). Zonder TomTom, Google maps of iets dergelijks, moest ik de weg vragen ergens in het centrum van Schaesberg. Bij een winkel, auto voor de deur. Ik maakte 1 fout achteraf, ik liet de sleutel op het contact steken….

En ja hoor, ik kwam weer naar buiten, wist wel de weg, maar mijn Taunus was ook weg…. Die 2 rotzakken waren natuurlijk snel het hoekje omgereden met mijn Taunus, en hadden natuurlijk de grootste lol toen ze na een paar minuten toch weer tevoorschijn kwamen met mijn auto….

Een kleine 10 jaar geleden moest ik ze onverwachts nog eens meenemen vanuit Kluis, natuurlijk weer na afloop van een derde helft. Ik heb toen voorzorgsmaatregelen genomen en ze achter in mijn 2-deurs auto gezet, ze konden nergens heen. Karma 😊 (zie foto)

De afgelopen jaren heeft Gied heel vaak zitten rekenen (aan de bar natuurlijk), hoeveel jaar we nu weer samen waren. 136, 147, 163, 178, 187, 193 ,198, eindeloos…. Maar in januari 2022, Gied zijn verjaardag, hadden we de 200 gehaald!

Na ruim 33 jaar hebben we alle drie in goede gezondheid deze mijlpaal gehaald, en inmiddels zelfs al 201. Vanwege corona hebben we dat met enig uitstel recent alsnog gevierd, met een zeer gezellig uitstapje naar de Sittards markt. Met bitterballen, wat eten, en stuk of tig biertjes natuurlijk. We zijn niet verder dan 1 kroeg gekomen…

En omdat we ook nog alle drie in Overhoven wonen, op de terugweg nog een laatste biertje, bij mij in huis. We hebben een geweldige avond gehad, oude verhalen opgehaald, heerlijk.

Ons volgend jubileum is ook al gepland. 300 gaan we niet meer halen, 250 wordt ook een zware uitdaging. Dus 225, is over 8 jaar, 2030, daar gaan we voor, dat we ook dan, alle drie nog een beetje fit, dit wederom mogen vieren. We gaan ervoor!

Namens oud Heren 3, Hans Frings.