In Memoriam

Toon Jacobs

( 1929 – 2023 )

In 1975 kwam ik voor het eerst in aanraking met de tafeltennisvereniging, toen nog, TTV Kollenberg. Ik ging kijken in het parochiecentrum aan de Leyenbroekerweg.
Bij binnenkomst zag ik gelukkig een aantal bekenden uit de buurt en zelfs een klasgenoot van “het Kleesj”, Thijs Jacobs. Het voelde meteen vertrouwd en Thijs stelde mij voor aan een mijnheer die daar in de zaal aanwezig was. Dat was Toon, de vader van Thijs, en voor mij toen nog mijnheer Jacobs. Ook dat voelde meteen goed.

Bovenstaande, of iets vergelijkbaars, zal voor veel jeugdige sporters herkenbaar zijn. Toon had daar op dat moment de leiding en verantwoording over en voor de jeugdige spelers die aan het sporten waren. En eigenlijk is dat meteen de “kern” van Toon:
het zich ontfermen over de jeugdige sporters en “verder alles” wat daarbij bedacht kan worden. En dat “verder alles” is wel heeeeel uitgebreid geweest in de vele jaren dat Toon zich voor verschillende tafeltennisverenigingen in de directe omgeving en ook op provinciaal niveau heeft ingezet. Toon is namelijk, naast de 40 jaar in Sittard, ook nog enkele jaren betrokken geweest bij TTV Bartok in Born, waar zijn zoon Ralph om sportieve redenen zijn tafeltenniscarrière had voortgezet.

Gedurende de 40 jaar dat Toon lid is geweest van, inmiddels TTV Sittard, heeft Toon enorm veel betekenis gehad voor de vereniging. Zijn “opkomen voor de jeugd” was op vele fronten waar te nemen. Niet alleen te zien, maar vooral ook te voelen. Er komt nu een lijst waarvan het zeker is dat deze niet volledig zal zijn. Ook wordt er nergens bij vermeld hoeveel jaren en hoe groot die inzet is geweest want dat zal een herhaling zijn voor wat betreft “vele jaren en grote inzet en betrokkenheid”.

+ opvang en begeleiding nieuwe jeugdleden + lid jeugdcommissie + voorzitter jeugdcommissie en daarmee bestuurslid + 1e contactpersoon voor de ouders van de jeugd-leden + trainer, coach, begeleider, chauffeur etc. van de jeugd, zowel tijdens competitie als ook bij toernooien + mede-initiatiefnemer en mede-organisator basisscholenkampioenschappen + mede-initiatiefnemer en mede-organisator provinciaal-taptoe-jeugd-toernooi + mede-organisator senioren-intercup-wedstrijden + “spreekbuis” naar de media + contactpersoon naar het afdelingsbestuur + lid van het afdelingsbestuur + redactielid van het “afdelingsbulletin” + waarschijnlijk meer

Tijdens de genoemde “vele jaren en grote inzet en betrokkenheid” is Toon altijd zichzelf kunnen blijven. Op zijn eigen manier wist hij zijn plannen, standpunten en soms ook afkeuringen naar voren te brengen. Niet opdringerig, niet luidruchtig, met respect voor de ander en vooral goed voorbereid en onderbouwd. Dat zijn kenmerken om iemand een “aimabel” mens te noemen. En dat was Toon zeker.

Tijdens de vele uren dat er met Toon “aan tafel gezeten is” of “overleg is gevoerd” of “is samengewerkt” bleef deze houding iets waarvoor altijd veel respect is geweest. Ondanks deze uiterlijke rust was er ongetwijfeld ook innerlijke gedrevenheid. Soms kon Toon vasthoudend zijn in de genomen stelling en was dan een geduchte tegenstander in het debat. Maar altijd open, eerlijk en niet kwetsend.

De laatste jaren is de gezondheid van Toon toch langzaam maar zeker achteruit gegaan. Zijn actieve rol binnen de vereniging is daarmee ook veranderd, maar beslist niet qua betrokkenheid. Nog steeds was Toon aanwezig bij bv de jaarvergadering, nieuwjaarsborrel, feesten en partijen en vooral tijdens de competitie-wedstrijden van zowel jeugd als senioren. Toen ook de mobiliteit minder werd heeft hij hiervoor soms een beroep gedaan op een van de leden, maar vooral op zijn kleinzoon Luc. Met groot respect heeft hij deze aandacht tot het laatst gehad en dat was wederzijds. Ook na zijn laatste verhuizing is er nog regelmatig contact geweest, zowel fysiek als per post. Wij weten dat dit voor Toon altijd waardevolle momenten waren. Voor ons ook.

Een “goed lezer” zal ongetwijfeld gemerkt hebben dat bij de lijst van bijdrages van Toon één item nog niet benoemd is. Dat is bewust voor het laatst bewaard. Los van al zijn tomeloze inzet voor de jeugd was dit namelijk ook een van “zijn kinderen”:
het clubblad. Hiervan kan wèl heel stellig gezegd worden dat hij hier jarenlang de kartrekker is geweest en dan “echt” jarenlang, zo’n 30 jaar. Via dit medium wist hij alle leden op de hoogte te brengen en te houden van de gebeurtenissen binnen onze vereniging. En ook hier kon hij af en toe zijn mening en gedachten ventileren, zonder tegenspraak op dat moment. Voor velen zijn dit ook “historische naslagwerken” geworden waarin met veel plezier gelezen werd en die vaak ook lang bewaard zijn.

Wat zal het vreemd zijn: TTV Sittard zonder Toon. We zullen eraan moeten wennen. Maar Toon was realistisch genoeg om te weten dat het leven een einde heeft. Hij was een gelovig mens wat ook blijkt ook zijn betrokkenheid bij andere verenigingen en organisaties. En met dat feit en met de wetenschap dat het zijn volle overtuiging was dat “het” zo zou zijn, is hij nu weer samen met “zijn Mietsie”. Een mooie gedachte om mee af te sluiten. Toon: dank voor heeeeeel veel.

Rust zacht.

Frank Martens